Mijn moeder en ik
Moederdag is net weer achter de rug. In gedachten was ik bij mijn eigen moeder die ruim een half jaar geleden is overleden. Zij had een hekel aan moederdag. Vroeger moest ze op school gedichtjes schrijven over hoe haar moeder er altijd voor haar was, maar dat was niet zo. Mijn moeder werd opgevoed door kindermeisjes. Zij had geen band met haar eigen moeder. Zoals bij zoveel mensen van die generatie werd er over gevoelens niet gesproken en kinderen mochten wel gezien maar niet gehoord worden.
Mijn moeder heeft het daardoor altijd moeilijk gevonden om haar emoties te uiten. En daardoor vond ik het weer moeilijk om een band met haar te krijgen. Zij had niet geleerd hoe ze dat moest doen en kon het mij ook niet leren. Ze had iets hards en afstandelijks waardoor ik bang voor haar werd. Ik was ook lange tijd hard en afstandelijk. Op deze manier gaat pijn van de ene generatie naar de andere.
Het onvermogen om ons met een ander te verbinden is één van de meest voorkomende redenen om in therapie te gaan. Hierin ligt de diepste pijn die is ontstaan in onze eerste liefdesbanden, die met onze moeder en vader. Het is niet alleen dat we niet hebben geleerd hoe het moet, maar als we het dan anders willen, dan durven we vaak niet uit onze comfort zone te stappen uit angst daarop te worden afgewezen. Want dat was wat vroeger gebeurde: we werden afgewezen op onze gevoelens.
Dus nu wijzen we onszelf af. We veroordelen onze gevoelens, wensen en verlangens, we veroordelen wat we wel doen en ook wat we niet doen en doen onszelf op deze manier dagelijks pijn. Door deze vroege afwijzing en latere zelfveroordeling ontstaat ‘scheefgroei’ van het ego en in ernstige gevallen persoonlijkheidsproblematiek of psychoses. Tijdens een psychose valt het ego tijdelijk weg en verliest iemand het contact met de realiteit.
Binnen de Emotieve Therapie zien wij het ego dus als een positief en onmisbaar deel van onszelf. Naast het neutraliseren van ladingen in het gevoelscentrum in de buik, is het van het grootste belang om het ego van de cliënt te versterken. Om de cliënt te leren om uit de zelfveroordeling te blijven en zichzelf positief te gaan bevestigen. Daardoor leert de cliënt zich te verbinden en om te gaan met de uitdagingen die de huidige realiteit hem of haar aanbiedt.
Mijn moeder en ik waren pas de laatste 10 jaar van haar leven in staat om een liefdevolle band op te bouwen. Het was nog kwetsbaar, maar ik had geleerd in therapie om mijn gevoelens te uiten en durfde mezelf meer aan mijn moeder te laten zien. Dit had als gevolg dat zij ook open kon gaan en voorzichtig met mij begon te praten over haar emoties, over haar pijn.
Wat ben ik dankbaar dat we deze kans hebben gehad. Dankbaar dat ik uiteindelijk heb kunnen voelen dat ze van me hield en trots op me was en dankbaar dat we alsnog een band met elkaar hebben gekregen, voordat ze stierf!
Lieve mama, rust zacht!
