In beweging komen

Als je in therapie gaat, komt je leven in beweging. Dat wat vastzit komt los. Voor sommige mensen is het een heftige, snelle beweging. Het ego kan het nauwelijks bijhouden. Voor anderen is het een zachte, rustige beweging, die bijna niet opvalt. Heel subtiel sijpelen de veranderingen dan door in het dagelijks leven.

Beweging is de basis van groei. Zonder beweging is groei niet mogelijk.

In gewone emoties zit ook beweging. Ze komen voorbij, hebben hun hoogtepunt en verdwijnen weer zoals ze gekomen zijn. Dan is er weer rust of neutraliteit.

Ladingen kun je zien als vastzittende emoties. Ze zijn voelbaar in het lichaam en er hoort ook een gedachte bij. Maar ze bewegen niet zoals normale emoties. Op het moment dat ze getriggerd zijn, gaan ze niet weg en daarmee belemmeren ze het natuurlijke groeiproces.

De meeste ladingen zijn ontstaan in de kindertijd en spelen nu nog een rol. Er heeft op dat stukje geen groei plaatsgevonden. De volwassene denkt nog steeds, net als toen hij klein was, dat hij er helemaal alleen voor staat of dat hij niets kan of dat hij van alles moet gaan doen om er te mogen zijn. De lading houdt dus ook een beperkte werkelijkheid in stand.

Ladingen geven herhalende patronen in het dagelijks leven. Dus situaties waar je steeds weer in terecht komt, bijvoorbeeld dat het je niet lukt om een diepgaande verbinding aan te gaan met een ander of dat je steeds weer een partner krijgt die je mishandelt. Dan zit je vast in je patronen, er is geen beweging in te krijgen.

Als een lading getriggerd wordt door een bepaalde situatie of persoon, kom je direct in die vastzittende lading terecht, je voelt bijvoorbeeld verdriet in je hart omdat je alleen bent. Dat is een onmacht. Je voelt je niet bij machte om contact te maken met een ander. Dat doet pijn. Om de pijn niet te voelen, zet je er onbewust een bepaalde gedraging tegenover. In het voorbeeld van de genoemde onmacht zou de gedraging kunnen zijn dat je je nog meer afsluit: “Ik doe het wel alleen. Ik heb niemand nodig.” De emotie die erbij hoort, kan boosheid zijn waarbij je misschien je kaken op elkaar klemt.

Het lijkt zo onlogisch. Als je verdrietig bent omdat je alleen bent, wordt je alleen nog maar eenzamer als je deze gedraging inzet, maar de gedraging heeft een belangrijke functie, hij is bedoeld om je uit de onmacht te halen.

Dit geldt voor iedere lading. De gedraging heeft een positieve intentie ten opzichte van de onmacht, namelijk ontsnappend, rustgevend of beschermend. Het lukt niet om ander gedrag in te zetten omdat de gedraging aan de onmacht is gekoppeld. Het is een automatisch reactiepatroon, een reflex. In de Emotieve Therapie zeggen we dan: “De trigger gaat vóór het denken.” Dat is een energetische wet. Je kunt niet tot tien tellen om te besluiten iets anders te doen. Het overkomt je gewoon.

Hoe zit het dan met je eigen verantwoordelijkheid. Stel je voor dat je een gedraging hebt waarbij je steeds een ander op zijn gezicht timmert, dan zou je mooi wegkomen met dit verhaal. Dat is makkelijk! Je kunt dan zeggen: “Ja, ik kon er niets aan doen, het overkwam me.” En dat klopt, in ieder geval als de agressie voortkomt uit een lading. Je kon er niets aan doen, want het is een automatisch reactiepatroon en de trigger gaat vóór het denken. Het wordt zwart voor je ogen en voordat je het weet is het weer gebeurd. Je kunt je nog zo voornemen om het de volgende keer niet te doen, als de lading vol getriggerd wordt, dan gaat de gedraging af.

Het is een zelfde soort reflex als dat de dokter met zo’n hamertje op je knie slaat. Probeer maar eens tegen te houden dat je been omhoog schiet.

De verantwoordelijkheid die iemand wel kan nemen is in therapie gaan. Dit gebeurt meestal als het ego in de problemen komt. De herhalende patronen en steeds terugkerende nare en pijnlijke gevoelens zorgen op een gegeven moment dat het bewustzijn ontstaat dat er een probleem is. Op het moment dat iemand merkt dat hij er zelf niet uit kan komen, kan de keuze voor therapie gemaakt worden. De Emotieve procestherapie neutraliseert de ladingen in het gevoelscentrum in de buik, waardoor de herhalende patronen in het dagelijks leven komen te vervallen. Hiermee neemt de betrokkene letterlijk een stap, waardoor zijn natuurlijke groeiproces weer op gang komt.

Ter ondersteuning van de procestherapie geef ik regelmatig lichaamsgerichte oefeningen mee als huiswerk. De spieren van het lichaam zijn namelijk ook vast komen te zitten ten gevolge van de ladingen. Door deze oefeningen krijgen de spieren de gelegenheid de spanning, die is opgebouwd na traumatische ervaringen, los te laten. Het resultaat van dit alles is dat het natuurlijke groeiproces weer op gang komt. Je komt weer in beweging