Drie negatieve koppelingen van liefde

Het grootste deel van je gedachten is onvrijwillig en onbewust gegenereerd. Ze zijn gebaseerd op ervaringen uit de jeugd. De mate van identificatie met de gedachten die hier uit voortkomen verschilt van mens tot mens. Soms zijn we er even vrij van en ervaren we blijdschap en levendigheid. Zijn we met gedachten verbonden die tevens onderdeel vormen van een lading dan ervaren we verdriet, angst of boosheid. Eigenlijk zijn dit de pure vormen van emoties. Samenstellingen van deze emoties komen we tegen in: schuld, jaloezie, schaamte, verraad, etc. Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het doorleven van dit soort emoties ervaren we als negatief. We raken verbonden met deze werkelijkheid. Een subjectieve werkelijkheid waarbinnen we schuldig zijn. Niets waard! We voelen ons alleen of in de steek gelaten. Automatisch terugkerende gedachten die zich vastzetten in zichzelf repeterende patronen.

Nu kennen we binnen de emotieve therapie het ego. Woorden en gedachten vallen in principe onder zijn domein. Maar met de onbewuste gedachten die autonoom en terugkerend lijken te zijn is iets aan de hand. Ze worden namelijk gegenereerd uit ladingen. Deze ladingen worden gedragen door het energetisch lichaam die op haar beurt weer wordt gedragen door het fysieke lichaam. Ze vinden hun oorsprong in ervaren traumatiek of anders gezegd uit ervaringen van de jeugd. De context van deze ladingen is altijd verbonden met hoe je er als persoon in verbinding met liefde mag zijn. Anders gezegd, hoe heb je geleerd wat liefde is. Liefde kan op die manier negatief gekoppeld raken.

We kennen binnen de emotieve therapie drie negatieve koppelingen van liefde. Binnen de eerste negatieve koppeling staat prestatie centraal. Liefde kan zijn dat je aan je ouders laat zien dat het goed met je gaat. Dat je goed presteert, een goede baan hebt en op je eigen benen kan staan. Zodat zij zich niet nog eens zorgen hoeven te maken om jou. Je stelt je zwakzinnige zusje voorop, waarvan jij vind dat ze de aandacht van je ouders meer nodig heeft. Ze hebben zorgen om haar. En dat terwijl je eigenlijk de aandacht van je ouders nodig hebt, waardoor je grenzeloos gaat presteren. Met de boodschap dat ze zich om jou niet bezorgd hoeven te maken. Het is nooit genoeg. Zelfs bevestiging dat je het goed hebt gedaan kun je niet krijgen, omdat je je zelf daarvan ontslagen hebt. Je hebt namelijk al de conclusie getrokken dat je toch niet goed genoeg bent. Dit zorgt voor een grenzeloze prestatie die niet gekoppeld is aan een bevestiging. Dit is een voorbeeld van een negatieve koppeling van liefde die terug te vinden is in de ervaringen in de vroege jeugd. Hieruit ontstaan patronen die negatief gekoppeld zijn in liefde. Je creëert eigenlijk je eigen afwijzing dat zich uit in een grenzeloos presteren. Een herhalende beweging die uiteindelijk zal leiden tot veel energieverlies, wanneer hier niet wat aan gedaan wordt.

Het is dus niet het verguisde ego dat hiervoor verantwoordelijk is. Waarbij je ook niet tegen je gedachten kunt zeggen dat je verkeerd denkt. Het zijn niet je gedachten die deze patronen creëren, maar de ladingen die hiermee verbonden zijn. De manier hoe je er mag zijn, vanuit liefde. Deze negatieve koppelingen van liefde zijn als het ware de basis van hoe je verbinding maakt met jezelf en je geliefden. Hier zou je vanuit je bewuste ego nooit voor hebben gekozen. Het vervelende is dat je ze, als je mazzel hebt, pas begint te herkennen rond je dertigste. Misschien zelfs eerder. Maar dan: hoe kun je tegengaan dat je steeds verliefd wordt op de foute man of de foute vrouw.

De tweede negatieve koppeling is verbonden met afwijzing. Je kunt wel denken dat je waardevol bent en dat je gewaardeerd wordt door anderen. Het onderliggende gevoel kan anders zijn. Het gevoel dat je niet waardevol bent kan overheersen. Dit is een negatieve koppeling die ontstaat als afwijzing de basis vormt wat eigenlijk een verbindende liefde had moeten zijn. Denk hierbij aan een meisje dat ongewenst zwanger is. Net vijftien jaar en dan al zwanger. Haar partner is niet veel ouder. De relatie loopt binnen de kortste keren op de klippen. En de moeder van vijftien wordt weer het kind. Waarbij de oma de rol overneemt van de moeder. In de jaren dat de baby opgroeit tot puber, maakt ze niet alleen mee dat ze keer op keer haar moeder dronken aantreft na een avondje stappen, maar dat ze ook uit handen moet blijven van de vriendjes die mama mee naar huis neemt. Veel van haar tijd besteedt ze dan ook aan haar boertje waar moeder geen tijd voor heeft, omdat deze zelf nog steeds bezig is met het vinden van de juiste partner. En zo leert dit meisje van jongs af aan dat zij niet belangrijk is. Niet waardevol. Waarbij ze haar behoeftes ook nog eens aan de kant zet voor haar broertje. Want wie anders moet op hem letten als mama de bloemetjes buiten zet. Rond haar vijfentwintigste jaar merkt ze, dat ze zichzelf wegcijfert binnen relaties die ze aangaat en waarbij ze zorgt voor de ander. Ze kijkt terug en ziet haar patroon. Een patroon dat afwijzing inhoudt in verbinding naar liefde. Zelfs de mannen die ze uitkiest passen hier perfect bij. Gevoelens die hierbij naar boven komen zijn gekoppeld met kwetsbaarheid en eenzaamheid, waarbij ze gevoelens van boosheid kan ervaren bij kinderen die verwaarloosd zijn.

De derde en laatste negatieve verbinding die we binnen emotieve therapie tegen komen is de prestatie die gekoppeld is met afwijzing. Hier komt een voorbeeld van een man met een vader die zich in de naoorlogse opbouwjaren heeft opgewerkt tot manager binnen een bedrijf. Een hard werkende vader die in de s’ avonds aan het studeren is geslagen om voor zijn gezin een betere toekomst op te bouwen. Trots was hij op zijn prestaties. Zijn zoon was niet gezegend met dit vermogen om te presteren en kon ternauwernood de technische school af maken. Toen ik navroeg hoe dit examenjaar voor hem was geweest kon hij zich dit eigenlijk ook niet meer herinneren. Wat hem wel als de dag van gisteren bij is gebleven was de afkeurende blik van zijn vader. Elke studie die zoonlief oppakte eindigde hierna in een fiasco. Dit alles kwam bij mijn cliënt naar boven toen hij door het bedrijf waarvoor hij werkte aan de kant werd gezet. Zo voelde dat voor hem: weer niet gezien en gewaardeerd. In de liefde was het al niet anders. Zijn verloofde zoals hij haar noemde zag hem van tijd tot tijd. Tot hij, na een paar maanden niets meer van haar gehoord te hebben, er achter kwam dat ze aan een ongeneeslijke ziekte was gestorven in een ziekenhuis. Het was blijkbaar niet nodig geweest om hem hiervan op de hoogte te stellen. Hij zag de herhaling van het patroon hoe hij er mocht zijn in verbinding naar liefde met zijn vader en hoe deze was neergezet in zijn relaties.

Negatieve koppelingen van liefde zijn binnen emotieve therapie weer om te zetten in waardevolle en warme verbindingen door de ladingen die ermee verbonden zijn te transformeren. Zo worden ze een herinnering, waarbij het niet meer voelt dat je niet waardevol bent. Wel zijn de gedachten waar het ego op is gebaseerd nog aanwezig. Het ego leert door te ervaren en zal zichzelf moeten overtuigen dat de manier hoe hij er mag ‘zijn’, niet meer zo is zoals het geweest is. Het zal leren wat liefde in verbinding dan voor hem gaat betekenen. Dat kost tijd en zal verwarring geven. Alleen is de subjectieve werkelijkheid niet meer verengend, maar zal gaan verruimen. Nieuwe betekenisvolle ervaringen zullen de plek in gaan nemen van de pijn.